هوا بی روح و دلگیره زمین از غصه ها سیره

درختا خشک و بی برگند و بی تو خضر میمیره

تموم لحظه های من شده از تو سخن گفتن

بیا تا جون به تن دارم بیا فردا دیگه دیره

****

تو سرشار از طلوعی و غروب من چه نزدیکه

تو راهت پهنه ی دریا و راه من چه باریکه

بیا بی تو چشام کوره دلم میلرزه میگیره

تموم جاده بن بسته تموم راه تاریکه

****

چشام بی تو نمیبینه دلم آروم نمیشینه

بیا برگرده با عطرت دوباره روح آیینه

تمومش کن جدایی رو جدایی سخته میدونی

همیشه منتظر هستم نه تنها روز آدینه

****

بیا تا ابر تبعیدی به ملک خویش باز آید

بیا پیمانه ای پُر ده که جام من تو را باید

در این دنیای افسرده تو تنها نقطه ی عطفی

بیا حتما همین جمعه نگو شاید نگو شاید